برای میلاد داریوش
">
متن داریوش در معرفی کتاب واروژان:
«بسیاری از شنوندگان آثاری که من و دیگر همکارانم اجرا کرده ایم، به اشتباه این آثار را تنها به نام ما اجراکنندگان میشناسند. در حالی که این آثار نتیجه همکاری یک تیم است که خواننده به عنوان مجری عضوی از آن تیم محسوب میشود. ترانه سرایان، آهنگسازان، تنظیم کنندگان، نوازندگان، صدابرداران و… دیگر اعضای این تیم هستند. گاهی این آثار را به میزی تشبیه کرده‌ام که پایه‌هایش اعضای این تیم هستند، هر پایه‌ای که نباشد و یا ضعف داشته باشد، باعث عدم استحکام و ماندگاری این میز میشود. خوشبختانه در سالهای اخیر و با فرهنگ سازی موثر، این بینش اشتباه در حال اصلاح است و نام و نقش غیر قابل انکار خالقان این آثار، که مجریانش خوانندگان بودند، مورد توجه بیشتری قرار میگیرد. منتشر شدن کتابی به نام آهنگساز و تنظیم کننده بزرگ «واروژان»، در راستای همین فرهنگ سازی ارزشمند است. خوش‌حالم که من هم توانستم در ارتباط با حسین عصاران، که به کوشش او این کتاب به ثمر رسیده است، سهم کوچکی در روشن کردن گوشه‌هایی از زندگی و هنر شگرف واروژان داشته باشم.»
برای میلاد داریوش:
سالهای قبل در چنین روزی از علاقه و احترام‌ام به حرمتی که ایشان به خود و ما و کارنامه‌ی هنرورزی‌اش در عرصه‌ی «ترانه» گذاشته، گفته‌ام و آن را ارج گذاشته‌ام.
اما در طور دوران کار روی #کتاب_واروژان ، نام ایشان برای من، روز به روز محترم‌تر و ارزش‌مندتر از قبل شد:
منطقی‌ترین و به‌ترین راه ارتباط با ایشان، دوست و همراه و رفیق قدیمی‌شان، علی گزرسر عزیز بود. من سوالات و نقطه نظراتم را برای آقای گزرسر می‌فرستادم، ایشان هم به لطف و مهرورزی، همان را برای داریوش ارسال می‌کرد. بالاخره مدتی بعد هم، از دو روز گرفته تا دو هفته بعد، جواب سوال من می‌رسید. همان‌طور بی‌تغییر و مطابق اصل برای من «فلوارد» می‌شد.
اما نکته‌ی جالب، صبر و حوصله‌ی داریوش در پاسخ‌دهی به سوال من بود. طرف خطاب داریوش آقای گزرسر بودند، اما در آن، لحن داریوش نسبت به حسین عصارانِ غایب در آن گفتگو، بسیار مودبانه و محترمانه بود.
نمونه‌ای از آن پاسخ‌ها چنین بود: «سلام علي جانم، ايشون درست ميگويند
از واروژان خواستم اين ملودی را…» این لحن محترمانه خود نمایه‌ای از حال خوب این روزهایِ داریوش است:
بیدار و حساس به مسئولیت اجتماعی.
و این‌چنین داریوش برای من محترم‌تر و قابل‌ستایش‌تر از قبل شد.
این روزها هم دل مرا به لطف تازه‌ای، شاد کرده است.
نفس گرمش را در ترانه‌های خاطره‌انگیزِ کارنامه‌اش عشق است.
پی‌نوشت: عکس منتشر نشده‌ی بالا که هدیه‌ی راهبر صفحه‌ی «داریوش-فن»به من است، مربوط به فیلم «فریاد زیر آب» است.
یاد بابک بیات و واروژان به یادها، جان ایرج جنتی‌عطایی سلامت و میلاد داریوش گرامی!
