افتتاح رادیو در چهارم اردیبهشت ۱۳۱۹ بی‌تردید مهم‌ترین اتفاق و پرجلوه‌ترین گردش‍‌گاه برای انواع موسیقی در ایران محسوب می‌شود. اهمیت این ارتباط دوسویه آنجایی شفاف‌تر می‌شود که بدانیم دو سال پیش‌تر از افتتاح این رسانه، در کنار کمیسیون‌ اختصاصی رادیو، کمیسیون موسیقی نیز سهم و نقش مشخصی در راه‌اندازی و تأسیس اولین فرستنده‌ی رادیویی کشور داشته است.
همچنان که یکسال پیش‌تر از افتتاح رادیو نیز مقدمات شکل‌گیری ارکستر رادیو از بهترین نوازندگان و خوانندگان دوران، ورود قریب به ۳۰۰۰ صفحه‌ی گرام از زبان‌های مختلف و همچنین شکل‌دهی به یک ارکستر برای اجرای موسیقی غربی، در این کمیسیون پیش‌بینی شده بوده است.

گویی برآوردهای اولیه چنان بوده که رادیو مهم‌ترین رسانه برای انتشار موسیقی خواهد بود و موسیقی نیز عاملی جذاب، برای جلب نظر سلیقه‌های مختلف به رادیو.
با افزایش برد این رسانه در سراسر کشور عرصه‌ی ترانه‌سازی (به‌ عنوان مهم‌ترین مؤلفه‌ی و شاخه‌ی موسیقی) مطابق سلایق تصویب و تبلیغ شده‌ی رادیو گسترش یافت و اینچنین کاروزان ترانه را به دو دسته‌ی «رادیویی / غیررادیویی» و چه بسا «دولتی / غیردولتی» تبدیل کرد و…

پیشنهاد مطالعه: کتاب «رادیو ملی ایران»؛ نگاهی بر اسناد، اشیا و تصاویر رادیو ایران (۱۳۱۹-۱۳۵۹)
پژوهش و گردآوری: محسن شهرنازدار، ناشر: پردیس دانش، ۱۳۹۷