یکی از نتایج اقدامات اداره‌ی موسیقی کشور راه‌اندازی و انتشار اولین مجله‌ی تخصصی موسیقی به نام موسیقی و به مدیریت مین‌باشیان در بهار ۱۳۱۸ بود.
مجله‌ای که تا سال ۱۳۵۷ در سه دوره‌ی ‌مختلف ادامه‌ی حیات داد؛

• دوره‌ی نخست از ۱۳۱۸ تا ۱۳۲۰، به مدیریت غلامحسین مین‌باشیان (مدیریت پنج شماره‌ی انتهایی این دوره بر عهده‌ی علینقی وزیری بوده است.)
• دوره‌ی دوم: سال ‍۱۳۲۸ به مدیریت روبیک گریگوریان (پنج شماره)
• دوره‌ی سوم: از ۱۳۳۶ تا ۱۳۵۷، به مدیریت زاون هاکوپیان

این نشریه در دوره‌ی مدیریت مین‌باشیان (۱۳۱۸ -۱۳۲۰) به دلیل مشارکت نواندیشانی چون صادق هدایت، نوشین، نیما، مسعود فرزاد، مجتبی مینوی و چاپ اشعار نوی نیما و برخی مقالات و ترجمه‌های غیر مرتبط با موسیقی، بیشتر از اهالی موسیقی، بین اهالی ادبیات و در قالب یک نشریه‌ی فرهنگی معرفی شده بود.
در دوره‌های بعدی نیز هرچند که وزن مقالات مرتبط با موسیقایی‌اش بیشتر شد، اما بنا به نظر محمود خوشنام: «سهم سنگین، همچنان از آنِ موسیقی غربی و به اصطلاح موسیقی بین‌المللی بود و آنچه در زمینه‌ی موسیقی ایران انتشار می‌یافت، بیش‌تر رنگ باستان‌شناسانه داشت…». سرشت و سرنوشتی که بیشتر مجلات و نشریات موسیقی در طول قرن به آن مبتلا بودند.

پیشنهاد مطالعه‌ی: آرشیو مجله‌ی «موسیقی» در «پرتال جامعه علوم انسانی» (www.ensani.ir)