کلنل وزیری در اوایل راه خدمت‌رسانی‌های هنری و فرهنگی‌اش در پاییز سال ۱۳۰۳ کلوپ موزیکال را راه‌اندازی کرد که خیلی زود به پاتوقی برای گروهی از ادیبان، نویسندگان، موسیقیدانان و شاعران بدل شد؛ با چنین تصویری شاید بتوان کلوپ موزیکال را یکی از اولین تجربه‌های جامعه‌ی شهری ایران در استفاده از جذابیت اجرای موسیقی (کنسرت‌های موسیقی با یک ارکستر سی نفره)، نه در شکل مجلسی و خصوصی، بلکه درعرصه‌ای گسترده، آن هم برای مخاطبانی زن و مرد دانست.
در گذر از این مؤلفه، سویه‌ی دیگر این جمع‌نشینی را باید در سخنرانی‌های پرشور، پیشرو و روشنگرانه‌‌ی کلنل وزیری در سال ۱۳۰۴ دانست که به بهانه‌ی لزوم تغییر و نوآوری در موسیقی ایران، رنگ و بویی از نقد تند اجتماعی نسبت به عقب‌ماندگی جامعه‌ی ایرانی به خود گرفت. متن چهار سخنرانی او  را -که همان سال توسط سعید نفیسی تدوین و منتشر گردید- می‌توان نمایه‌ای از ذهنیتِ نوگرای وزیری در زمینه‌ی مسائل اجتماعی و چه بسا سیاسی، در پیوند با کار موسیقی و یا به بهانه‌ی آن در نظر گرفت.

پیشنهاد کتاب: «در عالم موسیقی و صنعت» (چهار کنفرانس، به ضمیمه‌ی مقاله‌ی «صنایع ظریفه»)
نوشته‌ی علینقی وزیری، به کوشش سعید نفیسی، سال ۱۳۰۴