حسین علیزاده پس از بازگشت از آلمان، با ایده‌ی برگزاری کنسرت، گروه‌های پراکنده شده‌ی «عارف و شیدا را گردهم آورد و به کار ساخت و پرداخت آلبوم شورانگیز مشغول شد. در مرتبه‌‌ی نخست، آن را در تابستان ۱۳۶۷ و در میانه‌ی تمرین‌های گروهی با صدای شهرام ناظری در استودیو بل ضبط کرد. سپس در پاییز ۱۳۶۷ کنسرت آن را به همراه نوازندگان و خوانندگی شهرام ناظری و صدیق تعریف و بیژن کامکار در تالار وحدت برگزار کرد تا این‌چنین بعد از مدت‌ها قبحِ به وجود آمده در کار بلیت‌فروشی برای اجرای موسیقی و درآمدزایی از این راه شکسته شود؛ بلیت‌هایی به تاریخ‌های ۲۴ و ۲۵ و ۲۶ و ۲۹ و ۳۰ مهرماه و یکم آبان ماه سال ۱۳۶۷، به قیمت ۱۵۰ تومان که روی آن به رنگ خاص هر شب نوشته شده بود: تالار وحدت، برنامه‌ی ایرانی.
تصویر علاقه‌مندانِ چتر به دست و زیر باران ایستاده، مقابل تالار وحدت، تصویر تازه‌ای برای روزگار بعد از جنگ بود و نوید روزهایی تازه‌ای را می‌داد.
جدا از این اتفاق، شورانگیز مطلع شکل‌گیریِ آلبوم‌های دیگری هم از حسین علیزاده و هم‌نوازان این آلبوم شد؛ راز و نیاز با صدای علیرضا افتخاری، یاد یار مهربان با آهنگسازی فرهاد فخرالدینی و صدای کاوه دیلمی و صبحگاهی با صدای محسن کرامتی.
تا این‌چنین از انحصار تنیده شده بر تن موسیقی ایران در آن سال‌ها کاسته شود.