دنیای خوب ما
درباره‌ی عنوان‌بندی شوی تلویزیونی «دنیای خوب ما» (شوی تلویزیونی «قریب افشار»)
">
بسیاری از ما در تجربه‌های دیداری‌مان با برنامه‌های موسوم به شوی ایرانی – چه در انتهای نوارهای بتاماکس و وی-اچ-اس قدیمی و چه در قالب فایل‌های ویدئویی و چه در سال‌های اخیر و از طریق برنامه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای – با بسیاری قطعات تصویریِ پراکنده‌‌‌ای که در دهه‌ی پنجاه از «تلویزیون ملی ایران» پخش می‌شده، مواجه شده‌ایم.
جدا از شوی تلویزیونی معروف «رنگارنگ» و یا برنامه‌های مختلف فریدون فرخزاد، تکه برنامه‌هایی چون اجرای زنده‌ی سلی و ابی و مارتیک در حضور ارکستر، نیز از مجموعه‌هایی هستند که از محبوبیت نسبی برخوردارند.
این اجراهای زنده مربوط به سری برنامهی دنیای خوب ما بوده که مدیریت و تهیه‌کنندگی آن با پرویز قریب افشار و تنظیم موسیقی و رهبری ارکستر آن هم با ناصر چشم‌آذر بوده است. ناصر چشم‌آذر هر هفته چندین آهنگ تازه‌ی خوانندگانِ روز را برای این ارکستر تنظیم و به صورت زنده در تلویزیون اجرا می‌کرد.
ترانهی دنیای خوب ما (کلام‌پرداز: منصور تهرانی- آهنگ‌ساز: ناصر چشم‌آذر) هم برای عنوان‌بندی این جُنگ تلویزیونی ساخته شده که متاسفانه نسخه‌ی باکیفیتی از اجرای آن در دسترس نیست.
نکته جالب توجه در بیشتر این برنامه‌ها، نشان داده نشدن تصویر ناصر چشم‌آذر در میان ارکستر آن است. بنا به گفته خودش، در سال‌های آخر تولید این برنامه، به دلیل مشکل خدمت سربازی، دوربین‌های ضبط برنامه، طوری تنظیم می‌شدند که چهره‌ی او پنهان بماند. چنانچه در معدود تصاویر باقی‌مانده از برنامه‌های مربوط به سال‌های آخر این جنگ تلویزیونی، صرفاً دست‌های او، به عنوان نوازنده‌ی پیانو دیده می‌شود.
این در حالی است که در تصویر اجرای زنده‌ی ترانه زمستون– یکی از تصاویر باقی‌مانده از سال‌های ابتدایی این برنامه – تصویر او همانند دیگر اعضای ارکستر ضبط و ثبت شده است. (یکی از آرزوهای این عزیز همیشه در یاد، دیدن دوباره‌ی آن برنامه‌ای بود که در آن او و برادر بزرگش، منوچهر، به همراه پدرشان، اسماعیل چشم‌آذر، در قالب یک ارکستر سه نفره با سازهای سینی سایزر و پیانو و تار قفقازی، ترانهی خلوت را به صورت زنده اجرا کرده بودند.)
جلد کاست آلبوم ایران من
ناصر چشم آذر، سال‌های بعد هم بر مبنای ملودی ترانه عنوان‌بندی برنامهی دنیای خوب ما، دو قطعه دیگر را هم تنظیم و ضبط کرد:
مرتبه‌ی نخست در سال‌های ابتدایی بعد از انقلاب و در لس‌آنجلس، این ملودی را بدون بهره‌گیری از کلام، تنظیم و اجرا کرد که این قطعه در سال 1362 در آلبوم تو برقص منتشر شد.
بار دیگر هم در سال 1376 همین ملودی را دستمایه‌ی ساخت ترانهی سرزمین عشق (با کلامی از فرید احمدی) قرار داد که همان سال با صدای محمدرضا عیوضی اجرا و در آلبوم ایران من منتشر شد.
